Cada vez son máis as sospeitas e a desconfianza que caen sobre as multinacionais farmacéuticas que se dedican a crear medicamentos que non curan, que tan só fan reducir os efectos prexudiciais de enfermidades como condición previa para o próspero futuro do seu negocio. Como en toda gran empresa, como o gran sistema capitalista, o afán de lucro non pode faltar. Por non falar de todas esas enfermidades pouco comúns para as cales e mellor ignorar, resultaría inútil e incluso lóxico investir un diñeiral nun medicamento no que a demanda sexa tan pequena que os costes de investigación e desenvolvemento nunca se recuperarían, non existirían as ganancias con elas. Pero... seguiríanos parecendo lóxico se nos mesmos sufriramos unha enfermidade rara ou algúns dos nosos achegados? Abofé que NON. E de ser unha enfermidade expandida como pode ser o cancro, compensaría economicamente curar a tanto enfermo? soan moi crueis as miñas palabras, oxalá me equivoque e algún día teña que rectificar.
Así pois, tampouco se pode pasar por riba o papel dos países subdesenvolvidos, nos cales son levados a cabo ensaios clínicos cobrándose a vida doutras persoas ou deixándoos simplemente con danos irreversibles.
María